Mrok i nic więcej
Patrzę przed siebie
I jedyne co widzę
To mrok
Mrok i nic więcej
Czym jest mrok?
Mrok to pustka
Która niszczy nas od środka
Która jest niczym chwasty w ogródku
Obrastające i niszczące kwiaty
Których już nikt nigdy nie pokocha
To my jesteśmy tymi kwiatami
Które żyją z dnia na dzień
Walcząc o przetrwanie
Modląc się żeby nikt przypadkiem nas nie rozdeptał
A kiedy ktoś już nas zerwie
Czujemy się docenieni
Zauważeni
Ale szybko orientujemy się
Że tu Nie chodzi o nasze wnętrze
Bo wtedy inni by nas podlewali
Pielęgnowali
A nie zrywali po to żebyśmy uschnęli
Żebyśmy stali się nikim
I wtopili się w tą ziemię
Po której Obojętnie będą przechodzić inni
Nie Zważając na to
Że zakopują nas coraz głębiej
I głębiej